-- : --
Зарегистрировано — 120 941Зрителей: 64 214
Авторов: 56 727
On-line — 14 477Зрителей: 2819
Авторов: 11658
Загружено работ — 2 086 757
«Неизвестный Гений»
УРЫВАК З ПАЭМЫ "РАГНЕДА З РОДУ РАГВАЛОДАЎ"
Пред.![]() |
Просмотр работы: |
След.![]() |
![](/images/ico_calendar.png)
![](/images/ico_clock.png)
![](/images/works/ico/2013/07/979862.jpg)
Ёсць у народзе пазабытае паданне,
Яно на вуснах засталося асалодай.
Пра веру продкаў, першае каханне
I пра дзяўчынку з родy Рагвалодаў.
Якая, як бурштын зямельных недраў,
Як птушак спеў над лесам старажытны.
Дайшло з пергаменту язычных ведаў,
Дзе руны-рыскi быццам з аксамiту.
Расла дачушка кветкаю дзiвоснай
I з кожным годам - ад зiмы да лета,
Таксамa ў вяночку сцiплым плёсаў,
Iмя прыгожае дасталася Рагнеда.
З дзяцiнства разумела мову птушак,
Звяроў лясных, спеў палявых карэнняў.
Усе прамовы, што сняжок цярушыў
I тое, што спявалi вадзяныя ценi.
Настаўнiкам ёй быў стары язычнiк,
Ён навучаў Рагнеду сваёй справе -
Чытаць па зорах будучыню звычна
I разумець, што шапацяць дубравы.
Была яшчэ блакiтная крынiца,
Што пела зычна на лясным ускрайку.
Салодкая цякла, бруiлася вадзiца,
Яе пiлi ўсе - ваўкi, дзiкi i зайкi.
Але нiхто не ведаў, што крынiца
Нясла ваду жывую ў струменнях.
Дапамагала ране хутка загаiцца,
Ад смерцi ратавала ў iмгненне.
Дык пойдзем далей - Кiеў пахрысцiлi,
Пад крыж паставiлi народ i волю.
Хто не хацеў Хрыста - у агнi палiлi
I чорны дым вiсеў над жытнiм полем.
Сяргей Брандт, 21.07.2013
Яно на вуснах засталося асалодай.
Пра веру продкаў, першае каханне
I пра дзяўчынку з родy Рагвалодаў.
Якая, як бурштын зямельных недраў,
Як птушак спеў над лесам старажытны.
Дайшло з пергаменту язычных ведаў,
Дзе руны-рыскi быццам з аксамiту.
Расла дачушка кветкаю дзiвоснай
I з кожным годам - ад зiмы да лета,
Таксамa ў вяночку сцiплым плёсаў,
Iмя прыгожае дасталася Рагнеда.
З дзяцiнства разумела мову птушак,
Звяроў лясных, спеў палявых карэнняў.
Усе прамовы, што сняжок цярушыў
I тое, што спявалi вадзяныя ценi.
Настаўнiкам ёй быў стары язычнiк,
Ён навучаў Рагнеду сваёй справе -
Чытаць па зорах будучыню звычна
I разумець, што шапацяць дубравы.
Была яшчэ блакiтная крынiца,
Што пела зычна на лясным ускрайку.
Салодкая цякла, бруiлася вадзiца,
Яе пiлi ўсе - ваўкi, дзiкi i зайкi.
Але нiхто не ведаў, што крынiца
Нясла ваду жывую ў струменнях.
Дапамагала ране хутка загаiцца,
Ад смерцi ратавала ў iмгненне.
Дык пойдзем далей - Кiеў пахрысцiлi,
Пад крыж паставiлi народ i волю.
Хто не хацеў Хрыста - у агнi палiлi
I чорны дым вiсеў над жытнiм полем.
Сяргей Брандт, 21.07.2013
Голосование:
Суммарный балл: 10
Проголосовало пользователей: 1
Балл суточного голосования: 0
Проголосовало пользователей: 0
Проголосовало пользователей: 1
Балл суточного голосования: 0
Проголосовало пользователей: 0
Голосовать могут только зарегистрированные пользователи
Вас также могут заинтересовать работы:
Отзывы:
Оставлен:
![]() ![]() Чудово!
|
![]()
Coste24
|
Оставлять отзывы могут только зарегистрированные пользователи
![](/images/ico_auth_key.png)
Трибуна сайта
Наш рупор
ЧТО В ИМЕНИ МОЁМ поэтический перевод 136 сонета Уильима Шекспира - читает Юрий Башкин
https://www.neizvestniy-geniy.ru/cat/music/audio/2562417.html?author
![](/images/avatars/2019/03/103363.jpg)
Рупор будет свободен через:
13 мин. 8 сек.
Интересные подборки: