Грахі

На крыж ўзлажу жыццёвыя кроплі,
І адчыню ў сэрцы схрон.
Схаваю існасць праўды стомнай
У вачах адвечнае ікон.
Пачую лед крыві халоднай,
Яе цягучны, крыўдны ход,
Лёс адпаведны, верагодны –
Маёй ракі скаромны род.

Хінецца восень – жаль даруя,
Нібы та вопратку шляхоў.
Жыццё смуткоўнае малюе
Надвор “ем дожджу, навальніцай сноў.
Сучасны час зрывае лісцем,
Хавае твар ў аблоках дзён,
Хістае ветрам смутку весці,
Пад коўдрай вершаў, назв, імён.

Дапамажы прачнуцца ў свеце,
Сагрэць давер сваіх надзей,
Сабраць раскінутыя рэчы
І восень змыць у святой вадзе.
Ліхтар царквы і веры ў шчасце,
У сэрцы запаліць агнём.
Каб крыж душы стаў меней цяжкім
У свеце Божым, пад цяплом.
© Copyright:Е.В Матузова/Полина/