Долг

Я по ночам не засыпаю долго,
открыв глаза, я все гляжу
во тьму,
мне кажется, что я не отдал долга.
Но что остался должен? И кому?

А годы подымались, как ступени,
и я, казалось, сделал все, что мог.
Но все равно невидимою тенью
за мной идет мой неоплатный долг.

Наверно, и в последний вечер даже,
сквозь грозный, удаляющийся гул
последней мысль ко мне придет
все та же:
«А долг-то свой я так и не вернул?»


1964
Перевод Л. Левинсона

Taisto Summanen

Illalla
ennen kuin suljen väsyneet silmäni
minusta tuntuu
kuin olisin jollekin ollut velkaa
ja jättänyt sen maksamatta.
En vielä tiedä – kenelle,
enkä muista – mitä.
Tulee uusi työpäivä,
tulee ja menee
ja olisi oikeus tyytyväisyyteen,
kun saan suoritetuksi päivätyöni,
mutta illalla taas tunnen sama.
Ja varmaan,
kuin koittaa viimeinen iltani
ennen, kuin viimeiseen kerran
suljen väsyneet silmäni
vilahtaa viimeinen ajatus
että niin se velkani jäikin
maksamatta...

1964