Лесной пожар

Июньская земля, июньский лес
огня боятся… Ведь от искры малой
взметнутся дым и пламя до небес,
весь лес пожар охватит небывалый.

Исполнен дикой силы, зол и яр,
огонь, треща, в сухие чащи рвется…
Ударит в сердце весть: «Лесной пожар!» -
тревогою и болью отзовется.

И словно на войне в опасный час,
когда легла ответственность на плечи,-
в горящий лес, как в бой, бросает нас,
огню и пеплу жгучему навстречу.

Гася огонь – остервенелый, злой, -
мужчина к дням минувшим обратится:
другой июнь, и пламя над землей,
идущие от западной границы.

И женщина, стирая руки в кровь,
копая ров, что остановит пламя,
окопы и траншей видит вновь,
что вырыты в те дни ее руками…

Но вот огонь добит. Сквозь горький чад
чернеющую пустошь разглядите ли?
Туман и дым, и птицы не кричат,
горелый лес стоит, как обвинитель.

Уже потом, с лица смывая грязь,
прозрачною водою родниковой,
подумаешь, что ведь возник пожар
всего-то лишь от искры пустяковой.

Старик, прошедший войны и года,
проговорил, вдыхая запах дыма:
«Ох, если б люди помнили всегда,
как ты легко, Земля, воспламенима!»

1964
Перевод С. Ботвинника


Kun metsä palaa

On kesäkuussa tulenarka maa.
Se saattaa kipinästä vähäisestä
yhtäkkiä kuin tuohi loimahtaa
ja tulta tuhoisaa et hevin estä.

Kuin villi voima päässyt valloilleen
se ryntää ryteikössä ryskyvänä.
Niin alkaa metsäpalo. Sydämeen
lyö viesti hälyttävän kipeänä.

Ja miehissä kuin sotaan riennetään
kun kotimaata tuho tulin uhkaa.
Kuin taistoon käydään metsään
räiskyvään,
tuo mistä tuuli vastaan kuumaa
tuhkaa.

ja torjuessaan tulta raivoisaa
mies tahtomattaan näkee jälleen ajan,
kun kesäkuussa kerran loimus maa
ja tulta vyöryi takaa länsirajan.

Tuon ajan muistaa moni nainenkin
nyt kiireisesesti kaivaessaan ojaa.
Samoin hän silloin käsin puutuvin
sai metsämailla luoda kaivantoja.

... Lopulta saadaan tuli talttumaan,
vain savu vielä kauan kitkeränä
sumuaa yllä kolkon palomaan
ja metsä musta seisoo syyttävänä.

Saat vasta silloin selkääs lepuuttaa
ja kädet, kasvot, nokeentuneet pestä,
ja tulee mieleen, että palo saa
alun vain joutavasta kypenestä.

Ja vanhus sodat käynyt virkahtaa
pois karstaa huuhdellessaan
kasvoistansa:
”Oi jospa muistas aina ristikansa,
miten on tulenarka tämä maa!”

1963